Niet te geloven!

Hemel en aarde

Velen zijn er van overtuigd dat er een hel is, en ook een hemel. Gedraag je netjes, en je komt in de hemel. Zo niet, dan wordt het een hel. “De zekerheid dat God bestaat noemen wij geloof”(1). Er zijn ook ongelovigen. Uiteraard moeten ook zij zich netjes gedragen, niet in de laatste plaats omdat ze een risico nemen. Immers je weet het pas zeker als je aan de poort staat… of niet. En op dat moment ben je te laat. Snel nog even gelovig worden is er niet bij; je kunt niet meer kiezen.

Geloof in risicomanagement

Voor risicomanagement lijkt hetzelfde te gelden: je weet pas of je het goed gedaan hebt lang nadat je de beslissing hebt genomen... en met die kennis kun je op dat moment niets meer. Misschien kom je het zelfs nóóit te weten. Er gaat veel goed zonder geloof in risicomanagement. Andersom geldt: als je je netjes gedraagt kan er tóch wat fout gaan. Moet je dan stoppen met bidden?
Bidden als beheersmaatregel

In de IT geloven we vooral in redundantie. Alles dubbel uitvoeren en dan komt het goed: dubbele stroom, dubbele diesels, minimaal twee computers voor alles, dubbele bekabeling, twee datacenters. En een cloud, en die is ook weer dubbel uitgevoerd: dubbele stroom, dubbele bekabeling… en in twee datacenters. Wij geloven in dubbel.
Een voet tussen de deur

Doen we genoeg? Lopen we nog steeds risico’s? Gedragen we ons netjes? Moeten we meer bidden? Is onze IT redundant genoeg? Hebben we alle risico’s in kaart? En hebben we voldoende maatregelen bedacht voor als het dan tóch mis gaat? Wat doe je met missionarissen die vinden dat we méér moeten doen om niet in de hel te belanden? Gooi je de deur dicht? En hoe overtuig je de ongelovigen? Die zijn niet bang voor een hel. Of ze houden van lekker warm. En met een brandblusser kun je het wel blussen.

Risicomanagement in de lift

Ongelovigen zijn niet vatbaar voor een oplossing, omdat het probleem niet bestaat. En de gelovigen weten precies wat “je netjes gedragen” betekent. Het discussieren over risico’s en risicomanagement lijkt een eeuwige discussie. En daar is dus tijd voor nodig. Misschien moeten we niet over de bijbel discussieren in een light and bright powerpoint, of met een minimum viable product(2) …en zeker niet in een elevator-pitch.

Richard Bliek.

(1) Kan, W. (1983). Soms denk ik wel eens bij mezelf: honderd gedachten van Wim Kan en anderen. Commissie voor de Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek.
(2) Bouma, J. (2016). Uitrollen is het nieuwe doorpakken. Thomas Rap.